Το site μας είναι έτοιμο να σας ξεναγήσει σε απολαυστικές περιπλανήσεις καφέ.

ΤΑ ΝΕΑ ΜΑΣ

Η ιστορία της ανακάλυψης του καφέ.

Μια φορά και έναν καιρό, σε ένα μακρινό τόπο που ονομαζόταν Αιθιοπία – ή ίσως Αβησσυνία, εξάλλου μιλάμε για περισσότερα από χίλια  χρόνια πριν – ζούσε ένας νέος βοσκός που ονομαζόταν Kaldi. Σύμφωνα με όλες τις ιστορίες και μαρτυρίες  (και πιστέψτε με είναι αρκετές, μιας και η ιστορία έχει ειπωθεί πάρα πολλές φορές) ο Kaldi ήταν ένας αρκετά υπεύθυνος νεαρός, ο οποίος δεν έκανε ή έλεγε ανοησίες όπως οι υπόλοιποι συνομήλικοι του.

Κάθε απόγευμα ο Kaldi άφηνε ελεύθερα τα κατσίκια του για να βοσκήσουν μόνα τους, στον λόφο που ήταν δίπλα στο χωριό του και το απόγευμα αυτά επέστρεφαν στο σπίτι. Αυτό βεβαίως, απαιτούσε και την υπευθυνότητα των κατσικιών. Ήταν μεγάλη απόφαση το να αφήνει κάποιος ελεύθερα τα ζώα του και να περιμένει κάθε απόγευμα να γυρίσουν μόνα τους πίσω. Κάλλιστα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί κουτό.

 

Ένα απόγευμα λοιπόν, τα κατσικάκια δεν επέστρεψαν σπίτι. Ο νεαρός της ιστορίας μας, χωρίς αμφιβολία αισθάνθηκε λίγο κουτός και βγήκε για να αναζητήσει τα ζώα του. Έψαχνε όλη νύχτα και τελικά τις πρώτες πρωινές ώρες τα βρήκε, να τρώνε τα φύλλα και τους καρπούς ενός μικρού δέντρου και να τριγυρνάνε συνεχώς γύρω του. Τόσο έντονη ήταν η υπερκινητικότητα τους, που νόμιζες ότι χόρευαν.

Σχεδόν αμέσως συνειδητοποίησε ότι θα πρέπει να φταίνε οι καρποί αυτού του δέντρου, για την συμπεριφορά των κατά τα άλλα υπεύθυνων ζώων του και ξεχνώντας τα όσα τον είχε συμβουλεύσει η μητέρα του για τις άγνωστες σε αυτόν τροφές και την πιθανή επικινδυνότητα τους, ο Kaldi δοκίμασε μερικούς από τους μικρούς κόκκινους καρπούς του δέντρου. Μετά από λίγο, συνόδευε τα κατσίκια του στο χορό.

Την ίδια σχεδόν στιγμή, πάντα με τους μύθους, ένας ευγενής και μορφωμένος ιμάμης πέρναγε από εκεί και ήταν μάρτυς της σκηνής. Βλέποντας τον χορό του Kaldi και των ζώων του, πήρε μερικούς από τους μαγικούς καρπούς  και επέστρεψε σπίτι του γεμάτος περιέργεια για να τους μελετήσει. Στα πειράματα του λοιπόν, καβούρδισε και στην συνέχεια έβρασε τους καρπούς του δέντρου, δοκιμάζοντας μετά το παραγόμενο ρόφημα.

Μοιράστηκε με τους υπόλοιπους μοναχούς τα αποτελέσματα των ερευνών του και από εκείνο το σημείο και μετά, δεν κοιμόταν πια κανένας τους κατά την διάρκεια των προσευχών! Κάπως έτσι λοιπόν, διαδόθηκε η φήμη και το ρόφημα του καφέ από τόπο σε τόπο, δημιουργώντας έναν πιο ευχάριστο και ‘ξύπνιο’ κόσμο.